در جلسه ی روز دوشنبه ، داستان "پروانه ی سفید" اثر خانم جلالوندی نقد شد و این داستان به دلیل سوژه ی جذاب و کلیت خوب مورد توجه اکثر منتقدین جلسه قرار گرفت.این داستان به سبک رئالیسم و با زاویه ی دید سوم شخص به رشته تحریر درآمده است. نثر داستان، راحت ، روان و خوش خوان است و خواننده را با خودش همراه می کند. درونمایه ی داستان در مورد فقر، اعتیاد ، طلاق و تبعات آن هست. این داستان ، در مورد "فقدان" است. فقدان مادر برای یک کودک... فضا پردازی داستان پرحس، زنده و طبیعی است و بسیار واقعی بنظر می رسد. صحنه ها طبیعی است و مخاطب براحتی با داستان ارتباط برقرار می کند و این حکایت از قلم قوی و توانای خانم جلالوندی دارد. از نکات ارزشمند داستان، انتخاب اسم داستان است که بسیار خوب انتخاب شده. اسم داستان با کلیت داستان می خواند و هم در شروع داستان و هم در پایان داستان ، پروانه ی سفید، نقش دارد. از دیگر نکات خوب، اینکه نویسنده از کارکرد مجازی به خوبی استفاده کرده است. پروانه، نمادی است که بدل می نشیند و سمبل لطافت و زیبایی است. مثل قلب مهربان مادری که برای فرزندش دست به هر فداکاری می زند. پایان داستان غیر قابل پیش بینی و شوکه کننده است. انجمن ادبیات داستانی دریچه برای این نویسنده ی گرامی، آرزوی موفقیت روز افزون دارد.