در این دوشنبه داستانی، داستان "پایانی که او ننوشت" اثر خانم صفا نقد شد، این داستان بدلیل سوژه ی جذاب و پرداخت خوب مورد توجه منتقدین جلسه قرار گرفت. سبک داستان مدرن است و با زاویه ی دید دوم شخص خطابی به رشته تحریر در آمده است.
سوژه داستان ناب ، تازه و بکر است و خلاقیت نویسنده که از تکنیک "جان بخشی به اشیا" استفاده کرده ، قابل توجه است. 
درونمایه ی این داستان کسی است که در زندگی رها شده و به فراموشی سپرده شده و فقط با خاطراتش سر می کرده است. 
داستان شروع خیلی خوبی دارد. شروع سوالی است و نویسنده حرفه ایی عمل کرده است. 
نویسنده در نشان دادن دنیای درونی راوی موفق بوده و احساسات راوی را به خوبی به خواننده منتقل می کند.    
از ویژگی های خوب داستان ،انتخاب زاویه ی دید دوم شخص در این داستان است. چون شخصیت اصلی داستان دچار فقدان و از دست دادن شده، زاویه ی دید دوم شخص، انتخابی هوشمندانه است و بار حسی داستان را بالا می برد. 
از دیگر نکات قابل توجه ،  نویسنده تصویر سازهای زیبا و جذابی با استفاده از تشبیهات، استعاره ها و نازک خیالی های لطیف به ترسیم کشیده است که به دل می نشیند، و ترکیب شاعرانه ای دارد. 
چند جمله را با هم بخوانیم:   
"انگار در عطش نبودنت تمام شب را سر کشیده ایم"
من نمیفهمم چه حجمی از کلمات بر جسم پاک و سفیدشان ،شلیک شده که آنها را اینطور مچاله شان کرده؟!
"آدمیزاد با خاطراتش زنده است. تا وقتی طول خاطرات خوب آدم بیشتر از عرض خاطرات بدش باشد، میتواند زندگی کند.‌"
این داستان کلیت خوب و پرداخت موفقی دارد و از قلم قوی و توانای نویسنده حکایت می کند.
پایان بندی داستان غیر قابل پیش بینی و غافلگیر کننده است. 
انجمن ادبیات داستانی دریچه برای این نویسنده گرامی،  آرزوی موفقیت روز افزون دارد.