در جلسه ی روز دوشنبه ، داستان "بی پناه" اثر خانم جلالوند نقد شد و این داستان به دلیل ساختار و پیرنگ قوی مورد توجه اکثر منتقدین جلسه قرار گرفت.
این داستان به سبک رئالیسم نوشته شده است ، با زاویه ی دید اول شخص و یک راوی خاطره گو، قصه را روایت می کند.
درونمایه ی داستان در مورد سبک زندگی مردم در زمان جنگ تحمیلی و تحمل خطرات و سختی های آن دوران است.
از نکات مثبت داستان " بی پناه" این است که نویسنده از نظر ساختاری انتخاب خوبی دارد. فرمول ساختار داستان ایشون (زمان حال ، زمان گذشته، برگشت مجدد به زمان حال) است که نویسنده، این رفت و برگشت زمانی را خوب کار کرده اند.
از دیگر نکات، پیرنگ قوی داستان است. داستان با یک اتفاق که گذشته را در ذهن راوی زنده می کند، شکل می گیرد و بوجود می آید. یک پل ارتباطی بین گذشته ی کارکتر اول ، دیدن پناهگاه و تیر کشیدن قلب راوی کشیده شده است که باعث جذابیت داستان می شود.
این داستان فضا پردازی زیبا، زنده و ملموسی دارد و بسیار واقعی بنظر می رسد؛ وقایع جنگ برای خواننده قابل لمس است ، صحنه ها بدل می نشیند و مخاطب ارتباط خوبی با داستان برقرار می کند.
پایان بندی داستان قابل توجه و غیر قابل پیش بینی است.
انجمن ادبیات داستانی دریچه برای این نویسنده ی گرامی، آرزوی موفقیت روز افزون دارد.
